Skip to content

Fullveldi.is

VEFSETUR UM UTANRÍKIS- OG VARNARMÁL

Menu
  • Forsíða
  • Greinar
    • EES-samningurinn
      • Bókun 35
    • Evrópumál
    • Fríverzlun
    • Schengen
    • Stjórnarskrármál
    • Varnarmál
  • Skýrslur
  • Hlaðvarp
  • Fullveldi.is
  • English
Menu

Spurningin sem enginn spurði

Posted on August 4, 2021 by Fullveldi

Formaður Viðreisnar, Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, ritaði grein í Morgunblaðið 3. maí síðastliðinn þar sem hún sagði meðal annars: „Rannsókn fræðimanna við Háskóla Íslands sýnir að þorri fólks telur sig ekki hafa nægja vitneskju til að taka upplýsta ákvörðun um aðild Íslands að ESB. Það þarf að taka alvarlega.“

Hvergi kom hins vegar fram í greininni hvaða rannsókn væri um að ræða eða hvaða fræðimenn hefðu staðið að henni. Innt eftir því tjáði Þorgerður mér að hún hefði verið að vísa til rannsóknar Silju Báru Ómarsdóttur, prófessors í stjórnmálafræði við Háskóla Íslands, um viðhorf Íslendinga til alþjóðasamstarfs.

Rannsókn Silju Báru, sem greint var frá fyrr á þessu ári, byggðist á skoðanakönnun um afstöðu Íslendinga til alþjóðasamstarfs og fræðilega umfjöllun um niðurstöður könnunarinnar. Hvergi var hins vegar spurt að því hvort fólk teldi sig geta tekið upplýsta afstöðu til inngöngu í Evrópusambandið eða nokkuð í þá veru.

Hvergi kemur að sama skapi fram í rannsóknarskýrslu Silju Báru að þorri (það er meirihluti og jafnvel mikill meirihluti) landsmanna telji sig ekki geta tekið upplýsta afstöðu til inngöngu í Evrópusambandið. Er skemmst frá því að segja að hvergi er að finna nokkurn fót fyrir umræddri fullyrðingu í skýrslunni.

Mikill meirihluti tók afstöðu til spurningarinnar

Fram kemur í niðurstöðum skýrslunnar að hátt hlutfall aðspurðra hefði tilhneigingu til þess að segjast ekki geta tekið afstöðu til ýmissra atriða í skoðanakönnuninni. Gott dæmi um þetta væri spurning um það hvernig fólk sæi fyrir sér tengsl Íslands við Evrópusambandið ef EES-samningurinn heyrði sögunni til.

Hlutfall þeirra sem treystu sér ekki til þess að taka afstöðu til umræddrar spurningar var 26,7% sem var það hæsta í skoðanakönnuninni. Með öðrum orðum treysti þvert á móti mikill meirihluti aðspurðra, eða 73,3%, sér til þess að taka afstöðu til spurningarinnar sem þó snerist sem fyrr segir um allt annað viðfangsefni.

Vert er að hafa í huga að alls ekki er óalgengt að í kringum 20% aðspurðra í skoðanakönnunum taki ekki efnislega afstöðu til þess sem spurt er um. Fyrir því geta verið ýmsar ástæður. Til að mynda einfaldlega sú að enginn af svarmöguleikunum sem boðið er upp á samrýmist afstöðu viðkomandi nægjanlega vel.

Miðað við niðurstöður skoðanakannana, sem gerðar hafa verið hér á landi um afstöðu fólks til inngöngu í Evrópusambandið, verður annars ekki dregin önnur ályktun en sú að langfelstir landsmenn treysti sér ágætlega til þess að taka slíka afstöðu þvert á það sem haldið var fram í grein formanns Viðreisnar.

Hjörtur J. Guðmundsson
sagnfræðingur og alþjóðastjórnmálafræðingur

(Ljósmynd: Fáni Evrópusambandsins. Eigandi: GrandCelinien – Wikimedia Commons)


Tengt efni:
Vilja Ísland í evrópskt sambandsríki
Fleiri andvígir inngöngu í ESB í tólf ár
„Vitanlega er ESB ekki lokaður pakki“

HELZTU GREINAR


Mýtan um sætið við borðið

Kæmi til þess að Ísland gengi í Evrópusambandið tæki vægi landsins fyrst og fremst mið af íbúafjölda þess. Til að mynda þegar teknar væru ákvarðanir varðandi sjávarútvegs- og orkumál sem skipta okkur Íslendinga miklu máli. Ekki sízt í ráðherraráði sambandsins sem gjarnan er skilgreint sem valdamesta stofnun þess. Vægi Íslands þar yrði þannig í langflestum tilfellum aðeins um 0,08% eða á við 5% hlut í alþingismanni.



Verður það sama gert aftur?

Formaður Sjálfstæðisflokksins, Bjarni Benediktsson, sagði í kappræðum formanna stjórnmálafokkanna á Stöð 2 á dögunum, aðspurður af Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni, formanni Miðflokksins, hvort til þess gæti komið að hann gæfi eitthvað eftir varðandi inngöngu í Evrópusambandið kæmi til ríkisstjórnarsamstarfs flokks hans við Viðreisn og Samfylkinguna eftir þingkosningarnar, að hann gæti ekki og myndi ekki taka þátt í ríkisstjórn sem berðist fyrir því að Ísland gengi í sambandið. Hann sæi engin rök fyrir inngöngu í það.



Vilja miklu stærra bákn

Mjög sérstakt er að sjá forystumenn Viðreisnar og aðra frambjóðendur flokksins gagnrýna umfang íslenzku stjórnsýslunnar og segjast vilja minnka báknið á sama tíma og helzta stefnumál flokksins, sem öll önnur stefnumál hans taka í raun mið af, er að Ísland gangi í Evrópusambandið sem telur stjórnsýsluna hér á landi þvert á móti allt of litla til þess að standa undir þeim skuldbindingum sem fylgja inngöngu í sambandið.



Fámennt ríki á jaðrinum

Versta staða sem ríki getur verið í innan Evrópusambandsins, þegar kemur að möguleikum á því að hafa áhrif á ákvarðanatökur innan þess, er að vera fámennt ríki á jaðri sambandsins. Kæmi til þess að Ísland gengi í Evrópusambandið yrði landið bæði það fámennasta innan sambandsins og á yzta jaðri þess.



Hegðaði sér eins og einræðisherra

„Ég vissi að ég gæti aldrei unnið þjóðaratkvæði hér í Þýzkalandi. Við hefðum tapað sérhverri atkvæðagreiðslu um evruna. Það er alveg ljóst,“ sagði Helmut Kohl, fyrrverandi kanzlari Þýzkalands, í samtali við þýzka blaðamanninn Jens Peter Paul árið 2002. Viðtalið er að finna í doktorsritgerð Pauls sem gerð var opinber um áratug síðar en Kohl gegndi kanzlaraembættinu þegar grunnur var lagður að Evrópusambandinu eins og við þekkjum það í dag og evrusvæðinu með Maastricht-sáttmálanum á tíunda áratug síðustu aldar.



Mjög skiljanleg umræða um EES

Vaxandi umræða um það hvort rétt sé fyrir okkur Íslendinga að vera áfram aðilar að EES-samningnum er afar skiljanleg þó Hanna Katrín Friðriksson, þingflokksformaður Viðreisnar, telji hana óskiljanlega samanber pistill hennar í Morgunblaðinu á dögunum þar sem hún hélt því enn fremur meðal annars fram að án samningsins færum við aftur í torfkofana. Eða eins og hún kaus að orða það: „Eins og það sé einhver glóra í því fyrir þjóð sem á allt sitt undir viðskiptum við önnur lönd að forða sér aftur inn í torfkofana.“



Varði ekki viðsnúninginn

Fróðlegur fundur var haldinn í húsakynnum okkar sjálfstæðismanna í Kópavogi á laugardaginn þar sem Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, utanríkisráðherra og varaformaður Sjálfstæðisflokksins, flutti erindi og sat síðan fyrir svörum. Meðal þeirra mála sem voru helzt til umræðu var frumvarp Þórdísar um bókun 35 við EES-samninginn sem mun þýða, nái það fram að ganga, að fest verði í lög að regluverk frá Evrópusambandinu sem innleitt hefur verið í gegnum samninginn gangi framar innlendri lagasetningu.



Við erum á allt öðrum stað

Verðbólga á evrusvæðinu náði hámarki í október 2022 miðað við samræmda vísitölu neyzluverðs á Evrópska efnahagssvæðinu og mældist þá 10,6%. Á sama tíma var verðbólga á Íslandi á sama mælikvarða 6,4%. Eftir það fór verðbólga á evrusvæðinu minnkandi en byrjaði ekki að minnka hér á landi fyrr en í febrúar 2023. Ástæðan er sú að verðbólgan hér hefur verið nokkrum mánuðum á eftir stöðu mála innan svæðisins. Verðbólgan fór með öðrum orðum fyrr upp á evrusvæðinu en hér á landi og fyrir vikið er hún seinni niður hér.



Treystandi fyrir stjórn landsins?

Formanni Viðreisnar, Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur, hefur orðið nokkuð tíðrætt á kjörtímabilinu um að það þurfi „einfaldlega að fara að stjórna þessu landi“ eins og hún til að mynda orðaði það í grein á Vísir.is fyrr á árinu. Þar beindi formaðurinn spjótum sínum að ríkisstjórninni sem sannarlega er hægt að gagnrýna fyrir ýmislegt. Hins vegar er vandséð að Þorgerði og flokki hennar væri betur treystandi fyrir stjórn landsins.

  • Með vægi í samræmi við það
  • Tölum endilega um staðreyndir
  • Skjól fyrir spillta stjórnmálamenn
  • Vilja Ísland í evrópskt sambandsríki
  • „Þetta er algerlega galið“
©2025 Fullveldi.is | Built using WordPress and Responsive Blogily theme by Superb